مرا عشق تو تعلیم سخن گفتن کرد

امشب با کسی هم صحبت شدم که دلی پر و نیازی مُبرم به گوش شنوا داشت. مثل هر بحث مردونه‌ای اسب سخنمون به هر دری رفت، از تحلیل رفتن وجدان کاری گرفته تا ایدئولوژی‌های داعش، امّا حقیقتا آخرای بحث رو نتونستم همراهی کنم.
نیمی از کلامش فُلان و بَهمان و بیسار و اَله و بله بود، علاوه بر اینکه پایان جمله‌ها با لبخندای ملیح و تو دماغی جانشین می‌شد. تنها کاری که تونستم بکنم حرکت عمودی و تناوبی سر همراه با بعضا میمیک‌های تعجبی بود.

لطفا زیبا سخن بگیم، این احترام به خودمونه.