دریاب کار ما که نه پیداست کار عمر

نمی‌دانم این روزها تنهایی‌هایت را چگونه سر می‌کنی

امّا مهربان من،  بیا و نبودنت را به رخ حواس بی‌حواسم نکش.

یادت باشد دل بی‌صدا می‌شکند و چه ساده و  وارسته فرو می‌ریزد،

گویی که هرگز نبوده است.