بقا؟!

یه اتفاقی که از ابتدای تاریخ در تمام جوامع تکرار می شه، بچه دار شدنه که پشت نقاب بقای نسل چهره مثبتی از خودش نشون می ده. ولی به نظر من این امر همیشه مثبت نیست، چهره زشتش بیشتر نمود داره حتی. اول باید ببینیم چه منطقی پشت قضیه وجود داره.

در ادامه دلایلی رو که مردم جامعه ما اقدام به بچه دار شدن می کنن سعی می کنم بیارم (قابل ذکره که طبیعتا اکثر افراد ترکیبی از دلایل زیر رو برای خودشون دارن):

1 - یه سری تحت فشار خونواده هاشون هستن، که خانواده مرد یا زن مثلا دوست دارن نوه داشته باشن یا نسلشون ادامه پیدا کنه یا ... که البته تعداد زیادی از این دست نیست.

2 - یه سری چون زندگیشون یکنواخت شده، برای تنوع و خروج از کسالت بچه دار می شن ... این گروه خیلی تعدادشون زیاده و فاجعه زمانی رخ می ده که دلیل اصلی برای بچه دار شدن باشه؛ در این صورت این افراد خیلی انسان های خودخواهی هستن و بچه رو تنها یه اسباب بازی خیلی پیشرفته یا به قولی نمک زندگی می بینن که یه مدت باهاش سرگرم میشن، اما کم کم با دردسرها و شوری این سنگ نمک مواجه می شن.

3 - یه سری بچه دار می شن چون باید بشن، یعنی هیچ دلیل خاصی ندارن و تنها این رو یکی از لِوِل های زندگی می دونن، اتفاقیه که نسل اندر نسل میافتاده دیگه کسیم نگفته چرا؟ ... این گروهم تعدادشون خیلی زیاده.

4 - یه سری کلا بچه دوست هستن، مثلا بعضیا پسر دوست دارن و این قدر در امر فرزندآوری استمرار و مداومت می ورزن که به خواسته شون برسن. این موردم اگه دلیل اصلی باشه، مصیبته. اینا در اوج خودخواهی و رذالت هستن، حتی بیش از گروه دوم.

5 - به نظرم تنها حالت مفید و مثبتی که وجود داره اینه که بخوای اثری مثبت از خودت در اجتماع به جا بذاری، یکی از خودت بهتر نه حتی مثل خودت. که شکل اسلامیش میشه همون باقیات الصالحات، یا حتی اینکه بخوای برخی صفات الهی رو در خودت تقویت کنی و بروز بدی، اینکه یکیو با تمام وجودت پرورش بدی و برات مهم باشه. متأسفانه فکر می کنم افرادی که این مورد آخر دلیل اصلیشون باشه خیلی کم هستن.

پ.ن: هنوز خیلی باید در این مورد فکر کنم، متن خامه. امیدوارم به نتایج مفیدی برسم و به یک اشتباه تاریخی دامن نزنم.

پ.ن.2: اگه موردی رو از تو انداختم یا حتی اشتباه گفتم خوشحال می شم نظرتون رو بدونم.